การแปลงแสงเป็นความถี่เสียง

ด้วยความช่วยเหลือของพวกเขา Smith ได้สร้างรหัสคอมพิวเตอร์สำหรับเสียงแบบเรียลไทม์ที่แปลงข้อมูลแสงของแต่ละองค์ประกอบให้เป็นโน้ตผสมกัน ความยาวคลื่นสีที่ไม่ต่อเนื่องกันกลายเป็นคลื่นไซน์แต่ละคลื่นที่มีความถี่ตรงกับของแสง และแอมพลิจูดของคลื่นนั้นตรงกับความสว่างของแสง ในช่วงต้นของกระบวนการวิจัย Clemmer และ Smith ได้หารือเกี่ยวกับความคล้ายคลึงกันของรูปแบบระหว่างการสั่นสะเทือนของแสงและ เสียง ตัวอย่างเช่น ภายในสีของแสงที่มองเห็นได้ สีม่วงมีความถี่เกือบสองเท่าของสีแดง และในดนตรี ความถี่สองเท่าหนึ่งเท่าจะสอดคล้องกับอ็อกเทฟ ดังนั้น แสงที่มองเห็นได้จึงถูกมองว่าเป็น "แสงคู่" แต่อ็อกเทฟของแสงนี้มีความถี่สูงกว่าช่วงเสียงที่ได้ยินมาก ดังนั้น Smith จึงลดขนาดความถี่ของคลื่นไซน์ลงประมาณ 10 -12เพื่อให้เอาต์พุตเสียงอยู่ในช่วงที่หูของมนุษย์ไวต่อความแตกต่างของระดับเสียงมากที่สุด